Interviews

En, heb je ook een oplossing? Zelfsturing avant-la-lettre

Zelfsturing is actueel en veelvuldig – ook uitvoerig - onderwerp van gesprek in managementland. Karen raakte de kern echter al in de jaren ’80. Wij waren toen docent-collega’s op Nijenrode en met enige regelmaat stapten studenten binnen met de woorden: Mevrouw, ik heb een probleem. Steevast was dan Karen’s opgewekte antwoord: En, heb je ook een oplossing? Ik beschouw het nu als zelfsturing avant-la-lettre.

Wanneer Karen spreekt over memorabele momenten in haar loopbaan, blijkt dat ze deze aanpak ook zelf praktiseert. Ze vertelt over haar eerste dag als schouwburgdirecteur. “Ik keek naar de deur en dacht als er nu iemand binnen komt dan word ik geacht het antwoord te weten. Dat wist ik natuurlijk niet en dus moest ik actief op zoek naar antwoorden. Na verloop van tijd merk je dat je alle antwoorden paraat hebt en dan komt het moment voor een volgende stap. Dat zou een stap hogerop kunnen zijn, maar dan vroeg ik mij af: wat maakt het leuker/beter/interessanter als de context groter word? En dus ging ik iets anders doen.”

Nu, als directeur van de Hogeschool voor de Kunsten, zit Karen op een positie waar alle verschillende  werkterreinen samen komen. Vanuit die brede ervaring kan zij ontwikkelingen op de langere termijn analyseren. Karen: “ik probeer vergezichten te vertalen naar verschillende werkterreinen en mijn visie daarop te verwoorden. Ik wil interdisciplinaire ontwikkeling stimuleren en de urgentie daarvoor zichtbaar maken. Het gaat heel duidelijk om kunst in relatie tot maatschappelijke ontwikkelingen. Deze plek biedt daar alle ruimte voor, bovendien zit de school vol met getalenteerde studenten, die een passie hebben voor wat ze doen.  Het onderwijs is steeds meer gericht op transferable skills en we proberen de studenten te faciliteren om zelf de regie te nemen. Inderdaad, zelf de oplossing te zoeken.”

Leren in de praktijk
“Ontwikkeling is een term waar ik blij van word. Ontdekken, doorbouwen, ook als alles goed gaat. Juist vanuit die fase blijven proberen een volgende stap te zetten. Dus leren-in-de-praktijk? Altijd.

In het verleden heb ik veel cursussen en trajecten gevolgd, dat doe ik nu niet meer. Ik organiseer nu mijn eigen leren. Ik ga mee met collega’s en ik kijk met open blik. Door vragen te stellen en observaties te bespreken, word ik gevoed door mijn omgeving. Andersom probeer ik zoveel mogelijk mensen tegelijk aan tafel krijgen en dan zie je de interdisciplinaire uitwisseling groeien”.

Advies aan jongere collega’s
Karen’s advies komt voort uit eigen ervaring. “Ooit vroeg ik zelf aan een oudere collega: hoe doe je dat een carrière plannen. Ik kreeg een heel wijs antwoord. Hij zei: denk nooit dat een keuze in beton gegoten is. Houd altijd het vizier open, ga aan de slag en laat het gebeuren; het antwoord dient zich als vanzelf aan. Dat advies gaf ruimte en vertrouwen. Dat gevoel gun ik anderen graag”.